เหตุเกิดเมื่อคืนนี้ ( 14 กุมภาพันธ์ 2550 ) เวลาประมาณ 24.00 น.
เมื่อนิสิตหอพักแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยที่นั่งอยู่บริเวณ
ใต้ตึกจำปี และตึกจำปา ได้ยินเสียงดัง ตุบ!
คล้ายเสียงโยนกล่องหนัก ๆ ลงมาจากตึก
เมื่อหลายคนหันไปมอง ปรากฏว่า ร่าง ๆ หนึ่งนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้นหญ้า
พร้อม ๆ กันนั้น ก็มีเสียงเซ็งแซ่ว่า " คนโดดตึก ๆ "
เหล่านิสิตบ้างเดิน บ้างวิ่ง บ้างกึ่งเดินกึ่งวิ่ง เพื่อมาดูเหตุการณ์
ร่างที่อยู่บนพื้นที่ยุบลงไปเล็กน้อย ค่อย ๆ หมดลมหายใจในที่สุด
...
ผมตื่นขึ้นหลังจากได้ยินเสียงพูดของรูมเมท
" เขาบอกว่ามีคนโดดตึกตายสงสัยว่าเป็นเพื่อนกูด้วย"
แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ผมหลับตาลงนอนต่อ จนกระทั่ง ทนเสียงที่ดังมาจากด้านล่างไม่ไหว
ทั้งเสียงคนและเสียงหวอ
จึงลุกจากเตียง ออกไปยื่นหน้ามองลงไปเบื้องล่างที่หน้าระเบียง
เห็นผู้คนมุงดูอะไรเต็มไปหมด
...
ผมกลับมาล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ในสมองครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
สักครู่ ผมลุกขึ้น วิ่งไปที่บันได
มองลอดจากกระจกที่เปิดอยู่ลงไปเบื้องล่าง
แม้จะเป็นการมองจากชั้นแปด แต่ภาพที่เห็นชัดเจนมาก
ผู้ชายใส่ชุดนิสิต ไม่ปิดกระดุมเสื้อ นอนแผ่อยู่บนพื้นหญ้า
ผมมองอยู่เนิ่นนาน พร้อมกับฟังข้อมูลที่ไหลหลั่งมาเข้าหูจากคนที่คุยกันอยู่ข้าง ๆ
...
"เพื่อนไอ้...( ชื่อรูมเมทผมคนหนึ่ง ) ชื่อ... อยู่วิดวะ ปี4"
ผมค่อย ๆ นึกขึ้นมาได้ ไอ้คนนี้มาที่ห้องผมบ่อย ๆ เป็นคนดูเงียบ ๆ
ชอบมาตอนดึก ๆ ประมาณ ตี 2 ตี 3 เป็นเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทนักของรูมเมทที่เรียนวิศวะ
"มีปัญหาหลายเรื่อง แต่น่าจะเป็นเรื่องผู้หญิง"
"คอหัก ไม่มีเลือดออกเลย"
"พื้นยุบลงไปเลยอ่ะ"
ผมไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้ รู้แค่นี้จริง ๆ
...
ผมเดินจากห้องไปดูศพอีกครั้ง คราวนี้ไม่เห็นศพนอนแผ่หราแล้ว
เห็นแต่ผ้าสีขาวคลุมอยู่ มีมือโผล่ออกมานิด ๆ
ผมกลับมาอาบน้ำ
จากนั้น นั่งสมาธิ แผ่เมตตาให้เขา แล้วล้มตัวนอน
"น่ากลัวว่ะ"
"เกิดคืนนี้มันมาหาแกทำไงวะ"
"เออ กูก็เสียวเหมือนกัน เคยมานอนเตียงกูด้วย"
"คนที่เคยไปกินก๋วยเตี๋ยวกับมึงนั่นแหละ"
ฯลฯ
เสียงรูมเมททั้งสามคนของผมคุยกัน
...
ผมนอนครุ่นคิด
คิดถึงความฝันที่ฝันเมื่อตอนเช้าของสองวันก่อน
ผมเดินออกไปที่นอกห้อง ( ซึ่งไม่รู้ว่าห้องไหน )
เห็นคนยกมีดขึ้นปาดคอตัวเอง หัวหลุดออกจากตัว
หันหน้ามาจ้องมองที่ผม
...
ค่ำคืนวันนี้ ( 14 กุมภาฯ )
เพื่อนของเพื่อนที่มาที่ห้องบ่อย ๆ
มาเล่นคอมพ์ มาพูดคุย มานอนที่เตียง
กระโดดตึก คอหัก ตาย !
...
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
จากเหตุการณ์จริงเมื่อค่ำคืนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2550
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น