อุดมคติ

โลกนี้มันมีปัญหาก็เพราะว่า

มันไม่มีใครอยากเสียเปรียบคนอื่น

มันอยากจะได้เปรียบเขาตลอดเวลา

คนถูกเอาเปรียบเขาก็ไม่พอใจ

มันก็เลยมีปฏิกิริยาตอบสนอง

ที่นี้มันตอบสนองกันหลายคน

เพราะเกิดมาแล้วก็มีปฏิสัมพันธ์กับคนหลายคน

มันก็เลยอีรุงตุงนัง

ยุ่งเหมือนปมด้าย

หาต้นหาปลายไม่ได้

พอหาต้นหาปลายไม่ได้

ก็มาโทษพรหมลิขิต

โทษดวงชะตาฟ้าดิน

โทษคนอื่น

โทษนั่นโทษนี่

แต่ไม่เคยโทษตัวเอง

ไม่เคยมองตัวเอง

มองแต่คนอื่น

จ้องแต่คนอื่น

จับผิดแต่คนอื่น

ไม่กล้ายอมรับความจริง

ไม่กล้ารับผลของการกระทำที่ตัวเองทำไว้

มันก็เลยยุ่ง

ทีนี้ถ้าพูดกันเล่น ๆ

ก็ต้องพูดว่า

เราต้องรู้จักการเสียเปรียบบ้างอะไรบ้าง

แต่ถ้าพูดกันจริง ๆ มันก็ต้องบอกว่า

เราต้องรู้จักที่จะอยู่อย่างไม่เอาเปรียบและไม่เสียเปรียบ

พูดอย่างนี้ใครก็พูดได้

แต่จะมีใครที่จะไปสู่สภาวะอย่างนี้ได้บ้าง

มันก็เท่านั้น

มันอุดมคติ

คือเป็นคติที่อุดม คติที่ไม่พร่อง

ไม่แหว่ง ไม่โยกไม่คลอน ดังนี้



ธรรมาทิตย์อรุณ
6 10 2553