กรกฎาคม หมายเลข 2 : ดวงตาสวยเศร้า
ดวงตาสวยเศร้าคู่นั้น
ฉันยังมิอาจค้นพบ
ความหมายที่ซ่อนเร้น
ราวกับว่าลึกลงไปในหัวใจดวงเล็กเล็ก
มีช่องว่างแห่งความเปลี่ยวเหงา
ม่านหมอกของความหวาดระแวง
และกลิ่นไอของซอกตึกเก่าเก่า
ความหมองหม่นถูกกลบด้วยรอยยิ้มบางงาม
เธอยิ้มและยิ้ม
ฉันยังไม่เห็นใครสักคน
ที่มีริมฝีปากสวยเช่นเธอ
เธออาจจะมีดวงตารื่นเริง
แน่นอน...ย่อมเคยมี
นั่นนานเท่าใดมาแล้ว
เด็กเด็กหัวเราะร่าหลังเลิกเรียน
และอิดออดเมื่อเช้าวันใหม่
แต่เด็กก็คือเด็ก
แน่แล้ว ดวงตาก็คือดวงตา
ให้ฉันรับฟังบ้างได้ไหม
ความเศร้าของเธอ
ให้ฉันรับรู้ด้วยได้บ้างหรือเปล่า
ความกังวลหม่นหมองนั้น
ให้ฉันนั่งใกล้ใกล้
ด้วยหัวใจที่ซื่อตรง
อบอุ่น
และอ่อนหวาน
แม้ฉันยังมิอาจค้นพบ
ความหมายที่ซ่อนเร้น
ในดวงตาสวยเศร้าคู่นั้น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
พฤ 13/08/2552
อ่านครั้งแรกในงาน ดนตรี กวี ในสวน
ณ สวนโมกข์กรุงเทพฯ
30 ตุลาคม 2553
ไม่มีความคิดเห็น:
โพสต์ความคิดเห็น