บทกวีต้อนรับเหมันตฤดู

บทกวีต้อนรับเหมันตฤดู หมายเลข ๑



ลมหนาวโชยหอบชื้น.............ชุ่มหาย

แล้งก็กลับมากราย................กอดใกล้

แดดเช้าส่องแสงฉาย.............อุ่นอ่อน

จุมพิตดอกไม้ให้...................เบิกบาน



นกร้องฟังนกร้อง...................รื่นเสนาะ

เพลงกรวดกล่อมหญ้าเพราะ....พิลาสพื้น

น้ำค้างมิค้างเหาะ...................คืนฟาก สวรรค์นา

แผ่วแผ่วเสียงสระอื้น..............ผ่านใจ



สูดกลิ่นกุหลาบย้อม...............ความรัก

เปลือยอกให้หนาวทัก............หม่นเศร้า

ย้ำจิตเพื่อจิตประจักษ์.............ความเจ็บ และเจ็บ

หยาดหยดน้ำตาเคล้า..............เคลือบฝัน



เพลงสายบรรเลงละไล้...........เลื้อยเมฆ

ฟ้าพิสุทธิ์ใสเสก....................โซ่สร้อย

คล้องคอนักดนตรีเอก.............อร่าม

โสตมนุษย์หนึ่งคล้อย..............คลี่ฟัง



หนาวเอยหนาวเหน็บเนื้อ.......ลึกหนาว

หนาวหนักหนาวเหนื่อยราว....ร่างไหม้

หนาวหวั่นหวาดหนาวคราว.....หนาวคลั่ง

หนาวจิตหนาวดั่งได้.............อาบหนาว



ธัชชัย ธัญญาวัลย

๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๓