เงาจันทร์

วันก่อนขับรถเข้ากรุงเทพฯ

ประมาณตีสี่

พระจันทร์เกือบเต็มดวง

อยู่ทางทิศตะวันตก

กลมโต และ สวยงาม

อยู่บนทางยกระดับบางนา-ตราด

นานมากที่ไม่ได้มองดวงจันทร์

และนานมากที่ไม่ได้เห็นเงาจันทร์

ความจริงแม้ว่าเราจะไม่ได้มองดวงจันทร์

หรือแม้ว่าเราจะไม่ได้เห็นเงาจันทร์

แต่ดวงจันทร์ก็ยังเป็นดวงจันทร์

และนี่คือบทกวี

"แด่ชายหนุ่มและหญิงสาว"

แด่ชายหนุ่มผู้หนึ่ง

ผู้ซึ่งเฝ้ามองดวงจันทร์

ผู้จุมพิตเงาจันทร์ในทะเลสาปโสโครก

ผู้ซึ่งหลงรักแสงจันทร์

และผู้ซึ่งโง่เขลา

แด่หญิงสาวผู้หนึ่ง

ผู้ซึ่งเป็นดั่งจันทรา

ผู้มีแววตาโศก

ผู้มีริมฝีปากงาม

และผู้ซึ่งมาพร้อมกับหยาดฝนในพรรษฤดู

เสียงใบไม้ผลิกล่อมนกให้ร้องเพลง

เสียงหมอกเช้าปลุกก้อนหินให้ตื่นเช้า

เสียงแดดสายทักทายดอกหญ้าสวย

ก็ยังดังเสียกว่า

เสียงกระซิบจากหัวใจของชายหนุ่มถึงดวงจันทร์

ในห้วงนิทราแห่งความมืด

ดวงดาวหลับใหลและดวงจันทร์หลับลึก

ดวงอาทิตย์เริงร่า

แด่ชายหนุ่มและหญิงสาว

ผู้มิอาจได้พบกัน

ธัชชัย ธัญญาวัลย

๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๓