ก่อนจะเดินทาง

ว่าแล้วก็ว่าถึงเรื่องนิมิต

เมื่อวานได้รับอีเมล์หนังสือที่ระลึกงานหลวงตา

จึงมีความดำริขึ้นมาว่า

ถึงเวลาที่เราสมควรจะต้องไปนมัสการครูบาอาจารย์เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

และนึกถึงตั๋วบินฟรีที่กสิกรส่งมาให้

แต่ใช้ไม่ทันเสียแล้ว

เพราะต้องจองเที่ยวบินอย่างน้อยสิบวัน

ว่าจะไปวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้

และคงต้องเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัว

กำหนดการเดินทางคือวันเสาร์ตอนเย็น

ไปถึงวันอาทิตย์ตอนเช้า

เสร็จแล้วก็กลับวันอาทิตย์ตอนเย็น

การไปครั้งนี้เป็นครั้งสำคัญ

ข้าพเจ้าเป็นลูกศิษย์มาแต่เล็กแต่น้อย

ครูบาอาจารย์ละสังขาร

ไม่ไปกราบเคารพก็ไม่สมควร

ทั้งยังเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเห็นภาพสังขารท่านแล้ว

ไม่มีอย่างนี้อีกต่อไปแล้ว

คิดไปก็ยังเศร้าใจอยู่

เดือนมีนาคมปีที่แล้ว

จำได้ว่า

ยังไปวัดป่าบ้านตาด

และยังเห็นหลวงตานั่งอยู่ที่จุดเดิม

ยังเห็นหลวงตาเดินเหินได้

บัดนี้ยังไม่ถึงปี

ก็ไม่ได้เห็นภาพนั้นเสียแล้ว

ภาพที่เคยเห็นประจำ

ได้นิมิตว่าจะต้องไปกับใครและไปอย่างไร

ความจริงการขับรถไปต่างจังหวัดไกล ๆ ก็เป็นเรื่องปกติของข้าพเจ้า

รถคันนี้ช่างเป็นรถคู่บุญที่พาข้าพเจ้าไปไหนต่อไหนได้อย่างปลอดภัย

ก็อย่างที่ว่า

ชีวิตมันต้องลำบาก

ความลำบากจะทำให้เราแข็งแรง

เป็นการสร้างสมบุญบารมีอย่างหนึ่ง

จนกว่าภพชาติจะสิ้นสุดนั่นเทียว

Arty Dhanyaawalaya

25 02 2554