งานแต่ง งานบวช

ว่าด้วยงานแต่งงาน

ความจริงช่วงนี้ก็มีงานแต่ง

ของคนที่เคยรู้จักกันหลายคน

งานแต่งงานของเพื่อนก็หลายคน

ส่วนมากงานที่ได้ไปมักจะเป็นงานที่ได้การ์ดเชิญ

ที่เป็นลายลักษณ์อักษร

บางคนส่งการ์ดเชิญมา

แต่เดินทางมาไม่ถึงข้าพเจ้าก็มี

เพราะไปตกหล่นอยู่กับผู้อื่นอยู่

ก็ไม่ได้ไป

ที่ไม่ได้ไป  ไม่ใช่ไม่อยากไป

แต่เพราะจำไม่ได้

ตอนแรกมันก็จำได้

แต่พอถึงวันงานเข้าจริง

มันดันลืม

เพราะข้าพเจ้าก็ไม่ได้ตรึกไว้ในใจตลอดเวลาว่า

วันไหนใครแต่งงานบ้าง

ที่เชิญผ่านมาทางออนไลน์

ส่วนมากข้าพเจ้าก็ไม่ได้ไปอีกนั่นแหละ

ด้วยเหตุผลเดิมคือลืม

บางครั้งของบางคนก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

เพราะเขาก็มีใจอุตส่าห์เชิญมา

แต่มันก็ช่วยไม่ได้

ข้าพเจ้ามักมีอะไรที่ต้องทำเยอะแยะหลายอย่าง

แต่ก็ไม่ได้จดไว้เป็นหลักเป็นฐานในตารางเวลา

แต่ความจริงข้าพเจ้าก็ไม่มีตารางเวลาเสียด้วยซ้ำ



อนึ่งข้าพเจ้าไม่ใคร่ได้ให้ความสำคัญกับงานแต่งงานนัก

ใครจะจัดงานยิ่งใหญ่อลังการแค่ไหน

มันก็แค่นั้น

ที่ไปบางทีก็ไปตามธรรมเนียมของโลกเขาก็เท่านั้นเอง

คิดดูดี ๆ  เขาจะมีเราไปงานหรือไม่มีเราไปงาน

เขาก็เอากันได้อยู่ดี

มีลูกมีเต้าได้  หรือว่า  เลิกกันหลังแต่งก็ได้

บางทีก็ไม่รู้ว่าจะไปยินดีอะไรกับเขานักหนา

ชีวิตคู่มันไม่ได้น่ายินดีปรีดาขนาดนั้นสักเท่าไหร่



งานที่ข้าพเจ้าอนุโมทนามักจะเป็นงานบวชเสียมากกว่า

งานแบบนี้มันน่ายินดี

น่าปลื้มใจ

ยิ่งใครมาบอกว่าจะเป็นงานบวชตลอดชีวิต

ข้าพเจ้ายิ่งจะอนุโมทนาไปใหญ่

แต่หลาย ๆ  ครั้งข้าพเจ้าก็ไม่ได้ไปร่วมงานเหมือนกัน

แค่อนุโมทนาเงียบ ๆ  ในใจ

ส่งปัจจัยไปร่วมงานบ้าง

เพราะก็ดันมาคิดเอาเสียอีกว่า

ตอนพระพุทธเจ้าท่านออกบวช

ก็ไม่เห็นจะมีมนุษย์โลกคนไหนมาแห่แหน

มีนายฉันนะกับม้ากัณฐกะ  เท่านั้น

ตามประสาคนขวางโลกก็คิดซะแบบนี้



ทิวฟ้า  ทัดตะวัน
๑๐  มกราคม  ๒๕๕๕