ความทื่อมะลื่อที่ข้าพเจ้ารังเกียจ

ปกติแล้ว

ข้าพเจ้าไม่นิยมความทื่อมะลื่อ

หรือเรียกอีกนัยหนึ่งว่า

รังเกียจ

มันแลดูไร้ชีวิตชีวา

และไร้ซึ่งความงาม

ไม่เป็นศิลปะเอาเสียเลย


ความทื่อมะลื่ออย่างหนึ่ง

เมื่อต้องสนทนา

คือการถามด้วยคำถามทื่อ ๆ

โต้ง ๆ  ตรง ๆ

ข้าพเจ้าไม่ชอบคำถามตรง ๆ

ทื่อ ๆ

และปราศจากความจริงใจ

ดังหนึ่งว่า

ถามงั้น ๆ

ถามเพราะไม่รู้จะหุบปากไว้ทำไม

หรือไม่ก็ถามตามมารยาท


มันเป็นความไร้สาระชนิดหนึ่ง

ถ้าเราจะสนทนาหรือพูดคุยกันด้วยคำพูดเช่นนั้น

อย่างเช่น

บางคนก็ถามข้าพเจ้าว่า

เป็นคนจังหวัดอะไร

หรือทำงานที่ไหน

เรียนจบอะไรมา

ทื่อมาก

ไร้รสนิยมในการเปิดประเด็นสนทนา

ถ้าไม่อยากจะพูดกัน

ถามอย่างนี้

อย่าพูดกันเลยเสียจะดีกว่า

เพราะข้าพเจ้ารังเกียจที่จะตอบคำถามทื่อ ๆ

รังเกียจการสนทนาที่ไม่เป็นศิลปะ

เหมือนหุ่นยนต์คุยกัน

ไม่มีความคิด

และไร้รสชาติ

จืดชืด

ความนิ่งเงียบยังงดงามเสียกว่า


ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๑๖  ๐๗  ๒๕๕๕