ไปเถอะอย่าเห็นหน้ากันอีกต่อไปเลย

เรารู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่

เคยพบกันที่ไหนจำไม่เห็นได้

ชื่อของเธอขึ้นต้นด้วยอักษรใด

ฉันยังไม่อาจนึกอาจตรึกถึง


เราเคยทักทายกันด้วยหรือ

ฉันเป็นเพียงคนซื่อเมื่อครั้งหนึ่ง

ฉันเป็นเพียงคนเขลาควรคำนึง

ฉันจึงไม่อาจจำหรือใส่ใจ


ฉันอาจลืมอาจหลงไปหลายอย่าง

เพราะเส้นทางที่ฉันเดินมิได้ใกล้

ฉันอาจมีสักคนนะในหัวใจ

แต่เธอก็ไม่ใช่ใครคนนั้น


ฉันไม่รู้จักเธออย่าเพ้อคลั่ง

อย่ามาตู่ว่าเคยนั่งในใจฉัน

ฉันจำได้หมายรู้อยู่ทุกวัน

ไปเถอะอย่าเห็นหน้ากันอีกต่อไปเลย




ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๑๑  สิงหาคม  ๒๕๕๕