จึงนั่งเล่นเน็ตตั้งแต่เที่ยงเป็นต้นมา
ที่จริงมันก็มีอะไรทำ
แต่ไม่อยากทำอะไรมากกว่า
ความขี้เกียจมันติดสอยห้อยตามมาตั้งแต่เกิด
และจนทุกวันนี้ยังไม่หายไปว่างั้นเหอะ
พรุ่งนี้จะไปเพชรบูรณ์
ไปช่วยเขาออกหน่วย ค่ายอนามัย
ซึ่งค่ายอนามัยในนิยามที่ทราบทั่วไปก็คือ
ค่ายของพวกคณะสายแพทย์ทั้งหลาย อาทิ แพทย์ ทันตแพทย์ เภสัช
สัตวแพทย์ ทำร่วมกัน ( มันมีคณะอะไรอีกบ้างข้าพเจ้าจำไม่ได้และไม่แน่ใจ )
ข้าพเจ้าไม่ได้ไปทำค่ายตั้งแต่เริ่มแรก คือไม่ได้ไปอยู่ค่ายกะเขานั่นแหละ
แต่ตามไปออกหน่วย
คือวันสุดท้ายเขาจะมีออกหน่วยของแต่ละคณะ
เช่น ทันตแพทย์ก็ ไปถอนฟัน ขูดหินปูน เป็นต้น
ตอนแรกข้าพเจ้าจะไม่ได้ไปแล้ว
เพราะไม่ได้ไปจับฉลาก ตอนเขาจับฉลากคัดเลือกคนจะไปค่ายกัน
( เหตุที่ต้องจับฉลากเพราะ คนอยากไปเยอะกว่าจำนวนที่ต้องการ )
แต่...
บังเอิญว่า วันอาทิตย์นี้ อาจารย์จะไปเยี่ยมค่าย
จึงติดสอยห้อยตามไปซะงั้น หึหึ
วันนี้วันหยุด
ขอหยุดให้เต็มที่หน่อย
เหนื่อยมานาน
ทั้งเหนื่อยกายและเหนื่อยใจ
ต้องคอยเป็นกำลังใจให้ตัวเองตลอดเวลา
ถ้าเราไม่เป็นกำลังใจให้ตัวเอง
แล้วหมาที่ไหนจะมาเป็นกำลังใจให้เรา
กำลังใจของเราคือสิ่งที่ดีที่สุดและเกิดจากเราเอง
ย่อมอยู่กับเรา แม้ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร
หัดเป็นกำลังให้ตัวเองบ้างก็ได้
จะได้ไม่คอยพึ่งคนอื่นมากจนเกินไป
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
10/11/2550
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น