ถึงหาดใหญ่ว่าไร้หาดอาจจะผิด
ติดแหง็กอยู่โรงพยาบาลงานหนัก
คิดถึงน้องนางคนรัก
ก็ไม่มี (มั้ง )...สักแต่ว่าคิด
มาถึงเมื่อวานสบายอารมณ์
สิบเจ็ดมีนาคมตะหงิดตะหงิด
ล่องลอยจริงหนอชีวิต
เมื่อไม่ได้ชื่นชิดชื่นเชย
มันไหลไปเรื่อยเรื่อยอ่ะ
จะเขียนต่อหรือไม่ต่อไม่ขอเฉลย
นิราศร้างห่างหอก็ไม่เคย
ดอกเหมยหรือจะยื่นถึงมือคน
น่ะนะ...นะเรา
เศร้าเศร้ามาดั้นด้น
กลอนพาไปใจเหลือล้น
บ้าบ้าบ่นบ่นเพ้อเพ้อ ฯ
ล้วนแต่งานและงาน
หัวบานเลยไม่ได้พูดเว่อร์
เช้าวันนี้ round ward ด้วยนะเออ
แหม! สะเหร่อจริงจริง
คนไข้หลายหลากมากมาย
ทั้งคนเป็นคนตายทั้งชายหญิง
บางคนก็กลิ้ง
ไปมาบนเตียงยิ่งด้วยทรมาน
เห็นอยู่เต็มสองตา
นึกนึกโอ้ว่าน่าสงสาร
แต่ตัวเองก็จากบ้าน
น่าสงสารกว่าว่ะเฮ้ย!
แปลกที่แปลกถิ่นกลิ่นไม่คุ้น
ต้องลุ้นชีวิตอย่างเปิดเผย
ก้มก้มเงยเงย
อ้าว! เลยเที่ยงวันเสียแล้ว
ตกเย็นเย็นไม่ตกล่ะซี
อ้อ! วันนี้อีเย็นนี่หว่านางทาสแก้ว
จะไปกินข้าวอาบน้ำนอนแกร่ว
แง้วแหง่วดูทีวีก่อนนะจ๊ะ ฯ
ตอนนี้อยู่หาดใหญ่ครับ มาตั้งแต่เมื่อวาน ถึงตอนสิบโมง
ถึงโรงพยาบาลหาดใหญ่สิบโมงครึ่ง
มาดูงานศัลยกรรมช่องปากและแม็กซิลโลเฟเชียล
ก็สนุกดี
มาถึงก็ลุยเลย
ลุยมาเรื่อย ๆ
ต้องไป round ward ด้วย
วันนี้ออยู่ห้อง minor
พรุ่งนี้เข้า OR
วันก่อนมี conference บ่าย
วันนี้มี conference เช้า
พี่ resident กะอาจารย์ ก็น่ารักมาก ๆ
สภาพแวดล้อมดีถึงดีได้อีก
ตอนนี้อยู่ที่ห้องสมุด
มาเล่นเน็ตและอ่านหนังสือพิมพ์
ไม่ได้ทำอย่างนี้หลายวันเดี๋ยวใจจะขาดซะก่อน
ว่าง ๆ จะมาเล่าการเดินทางให้ฟัง
ตอนนี้ท่าน Knight ท่าจะว่างแล้ว
มาร่วมสังสรรค์กะเราได้
ยินดีมากครับ
บ้านจะได้ไม่เหงาเกินไป
ผมไม่ค่อยว่างหรอกครับ
สวัสดีท่านลานเทวา ขอบคุณที่มาส่งข่างว
สวัสดีทุกท่านที่มาเยือน
ทั้งขาประจำและขาใหม่
บทกวีวันนี้
สายลมห่มใครให้หนาวเหน็บ
เจ็บปวดรวดร้าวเกินทนได้
ผ่านมาตั้งแต่เมื่อไร
และจะผ่านไป?...ลมร้าย!
ขอให้ผมอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้อย่างมีความสุขด้วยเถิด
ขอพายุหิมะอย่าพัดรุนแรงนัก
ขอให้ผมเข้มแข็ง
แม้จะไม่ค่อยแข็งแรงก็ตามที
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
18/03/2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น