หาได้มีผู้ใดช่วยเหลือผู้ใดไม่
ผู้รอดชีวิตมีชีวิต
ผู้ไม่รอดชีวิตก็ไร้ชีวิต
สายน้ำตาที่ไหลรินมิอาจชุบชีวิตที่ไร้ร้าง
หัวใจที่ไร้ร้างก็ไร้ดวงตามองเห็นหัวใจอื่น
สิ่งที่พยายามที่สุดกลายเป็นสิ่งไร้คุณค่าและน่ารังเกียจ
เมฆหมอกแห่งเมืองมายาคลุมทั่วเมืองมายา
อย่าได้มีความหวังกับอะไรเลย
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
21/03/2551
ห้องสมุด ร.พ.หาดใหญ่ สงขลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น