อากาศเย็น ๆ และเย็นเกินไปเมื่ออยู่ในห้องปรับอากาศ
ร้อนอบอ้าวมาหลายวันแล้ว
ฝนตกสักทีก็ดีเหมือนกัน
เมื่อคืนนี้ฝนก็ตก
ไฟฟ้าที่หอพักดับ ต้องใช้ไฟฉายฉายแล้วเขียนต้นฉบับ
และอ่านหนังสือ
ไม่มีไฟแช็ค แต่มีเทียน ก็เลยไม่รู้จะจุดเทียนยังไง
ปีนี้ไม่รู้เป็นอะไรได้ไฟฉายมาหลายกระบอก
สองกระบอกแรก แถมมาจากการซื้อหนังสือชุด OZ สามเล่ม
จากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ เป็นไฟฉายแบบไม่ใช้แบตเตอรี่
แต่ใช้การหมุนให้เกิดกระแสไฟฟ้า จากการกำมือที่ด้ามไฟฉาย
กระบอกที่สามได้รับเป็นของที่ระลึกจากการไปออกหน่วยทันตกรรม
ที่ชุมชนแถวห้วยขวาง เป็นไฟฉายเล็ก ๆ ธรรมดา แต่สวยหน่อย
เอาไว้ส่องปากคนไข้ก็ดีเหมือนกัน
ก็นึกเล่น ๆ ว่า ชีวิตเรามืดมัวเกินไปรึเปล่า
เขาเลยอยากจะให้มีไฟไว้ส่องสว่างนำทางชีวิตบ้าง 555+
ไม่รู้เล่าเรื่องออกหน่วยให้ฟังหรือยัง ถ้าเล่าแล้วก็ต้องขออภัยที่เล่าซ้ำอีก
ก็หลังจากกลับจากหาดใหญ่ถึงกรุงเทพฯ
วันที่ 29 มีนาคม 2551 ตอนบ่ายหลังจากลงจากรถไฟแล้ว
ก็มาอาบน้ำอาบท่า เก็บของ ยังไม่เรียบร้อยดี เพื่อนก็ชวนไปงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ
ไปแล้วก็ล่องลอยไปเรื่อย ๆ กลับมาถึงที่พักเกือบตีหนึ่ง
ได้เข้านอนเกือบตีสอง
เช้าวันที่ 30 มีนาคม 2551 จะต้องไปออกหน่วยฯ
เขานัดขึ้นรถตอน 07.30 น. ที่คณะฯ ตื่นขึ้นมา 07.16 น.
ตาลีตาเหลือกอาบน้ำแต่งตัว
เจ้าประคุณรุนช่อง! กระนั้นก็ยังไปไม่ทัน
โชคดีมีเบอร์ป้าเพียร ซึ่งเป็นพยาบาลผู้เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงดูแลงานนี้
ก็เลยโทรหา ปรากฏว่า สถานที่อออกหน่วยอยู่ไม่ไกลนัก ในกรุงเทพฯนี่เอง
ก็เลยให้ป้าบอกทางและสถานที่คร่าว ๆ แล้วก็นั่ง Taxi ตามไป
นั่งไปก็ไม่นานนักเพราะเป็นเช้าวันอาทิตย์ ถนนโล่ง
ความจริงก็โทรบอกเพื่อนที่อยู่ที่คณะฯแล้วว่าให้บอกรถเขารอหน่อย
ก้อคงไม่ได้บอกกระมัง ก็ไม่โทษเขาหรอก
ความจริงอีกอย่างหนึ่ง ออกหน่วยเนี่ยกว่าจะได้เริ่มงานก็ 9 โมงโน่น ไม่ต้องรีบมากก็ได้
ไปก็ไปนั่งแกร่วรอเขาจัดของเฉย ๆ
พอถึงก็เจอป้าเพียร ดีใจมาก เพราะไม่คิดว่าจะไปถูก 555+
ทางมันซับซ้อนเหลือเกิน
คราวนี้ไม่ขูดหินปูนแล้ว ถอนฟันอย่างเดียว
และคนไข้ก็ไม่มาก
เลยสบายทั้งวัน เสียแต่ร้อนหน่อย ซึ่งก็เป็นธรรมดา
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้
คำคมที่เพิ่งคิดได้เมื่อคืน
ความผิดพลาดมีไว้ให้เรียนรู้ ไม่ได้มีไว้ให้เสียใจ
ขอความสุขจงมีแด่ทุกท่านครับ
ธัชชัย ธัญญาวัลย
พุธ 23/04/2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น