ฝนร้อน

พระพิรุณโปรยปรายสายลมโบก

สายลมวิปโยคหรือเจ้าข้า

พาฝนร้อนผ่อนสุขทุกประชา

จึงเห็นแต่น้ำตาไหลเรื่อยริน

ความวัวไหวไหวกระจายกระจัด

ความควายเร่งรัดมาทั้งสิ้น

ความดีทั้งหลายไม่ได้ยิน

ความชั่วทั่วถิ่นเขาร่ำลือ

ฝนชุ่มดินฉ่ำทำหน้าที่

หล่อเลี้ยงชีวีประสาซื่อ

คนร้อนสันดานร้ายแค่ฟายมือ

กระพือพัดปิศาจมาฟาดฟัน

กระเหี้ยนกระหือรือไม่เป็นเรื่อง

ฉลาดปราดเปรื่องเรื่องสั้นสั้น

งานทะเลาะเบาะแว้งงานสำคัญ

ถ้าอดทนอดกลั้นจะเป็นจะตาย

น้ำท่าสมบูรณ์จรูญนัก

แต่ก็เหมือนว่าจักไร้ความหมาย

แต่ก็เหมือนผู้นำมันงมงาย

ร่ำร่ำจะฉิบหายวอดวายแล้ว

ธัชชัย ธัญญาวัลย

20/07/2551