ใครคนหนึ่งนึกถึงใครอีกคนหนึ่ง

ก็เมื่อไรที่เราได้เศร้าซึ้ง

จะนึกถึงใครกันในวันเหงา

ก็ไร้สีเหลืองแดงในแสงเงา

จึงไม่มีเรื่องเล่าเหมือนเก่ามา


ดูละครย้อนเล่นเห็นเรื่องรัก

ที่ชอบผลักให้เฉไฉตามใจว่า

เข้าไปปลอบนางเอกเจ้าน้ำตา

ก็พระเอกย่อมช้ากว่าพระรอง


ใครคนหนึ่งนึกถึงใครอีกคนหนึ่ง

ไม่เรียกว่า คิดถึง เรียก รักล่อง

ผ่านแม่น้ำภูเขาผ่านลำคลอง

เข้าสู่ห้องหอมหอมด้วยหอมใด


เพียงครั้งหนึ่งซึ่งเราได้เศร้าสร้อย

มือน้อยน้อยมือนั้นก็สั่นไหว

ใจน้อยน้อยใจนั้นก็หวั่นใจ

ร่างน้อยน้อยเปล่าไร้รึไร้ร้าง


ช้าก็ช้าแต่ช้าพ่อพระเอก

เขาย่อมเสกนางแก้วมาแนบข้าง

ช้าก็ช้าเพราะช้ารอชิดนาง

รอร่วมบทร่วมบางร่วมกลมเกลียว


หลายหลายครั้งที่เราต้องผิดหวัง

แต่มิอาจหยุดยั้งด้วยหวังเชี่ยว

ลูกธนูหลายดอกใช่ดอกเดียว

เมื่อยังเที่ยวก็ยังยิงไม่ทิ้งท้อ

ทิวฟ้า ทัดตะวัน

21/10/2551