ฟ้าก็ฟ้าเถิด

ใครยืนอยู่ข้าง ๆ เราบ้าง เวลาที่เราไม่เหลืออะไร

ใครห่วงใยเราบ้างในวันที่เราไม่เหลือใคร

ใครปลอบโยนเราบ้างในวันที่เราเศร้าและเหงาเงียบ

ใครช่วยเหลือเราบ้างในวันที่เราล้มลง

ใครพยุงให้เราหยัดยืนในวันที่เราอ่อนล้าบ้าง



มือและเท้าแห่งกาลเวลานำพาผู้คนมากมายมาสู่เรา

ผลักเขามา ถีบเขามา จูงเขามา ล่อหลอกเขามา

จะมีสักกี่คนในโลก

ที่อยู่กับเราจริง ๆ

สักกี่คนในโลก

ที่เราพักพิงอาศัยไว้ใจได้



ในบางครั้งความเข้มแข็งก็ต้องการความอบอุ่น

ในบางครั้งความเข้มแข็งก็ร้องไห้

ในบางครั้งและหลายครั้ง ความเข้มแข็งกลายเป็นความอ่อนแอ อ่อนเยาว์ หรืออ่อนโยน


ฟ้าก็ฟ้าเถิด

ดินก็ดินเถิด

...

ทิวฟ้า ทัดตะวัน

28/10/2551