บนถนนแห่งความเสียใจ
ในค่ำคืนเหน็บหนาว
ความหนาวกระชากมือ แขน และไหล่
เสียดแทงกระดูกและเส้นเอ็น
เม็ดเลือดมารวมตัวกันจนสังเกตเห็นว่า
มีแผ่นสีแดงปรากฏที่หลังมือ
ข้าพเจ้าเดินทางและเดินทาง
ข้าพเจ้าเดินอยู่บนเส้นทางทุรกันดารและทุกข์ยาก
ไร้ร่มเมื่อฝนตก ไร้รองเท้าสำหรับทางขรุขระ
ไร้เรือนนอน และ
ขาดแคลนอาหาร
บางครั้งพญามัจจุราชก็เป็นบุคคลที่ข้าพเจ้าปรารถนาจะพบ
เพียงเพื่อหลบหลีกจากความวุ่นวาย
"ที่นี่วุ่นวายหนอ ที่นี่ขัดข้องหนอ"
บุรุษหนึ่งเคยดำริเช่นนี้เมื่อครั้งโน้น
"ที่นี่วุ่นวายหนอ ที่นี่ขัดข้องหนอ"
บุรุษหนึ่งดำริเช่นนี้เมื่อครั้งนี้
"ที่นี่ไม่วุ่นวาย ที่นี่ไม่ขัดข้อง"
มหาบุรุษตรัสเช่นนี้เมื่อครั้งโน้น
"ที่นี่ไม่วุ่นวาย ที่นี่ไม่ขัดข้อง"
มหาบุรุษตรัสเช่นนี้เมื่อครั้งนี้ก็หาไม่
บุรุษพึงดำริ บุรุษพึงปราถนา บุรุษพึงแสวงหา
เพื่อเหตุแห่งมหาบุรุษ
ในอนคตกาลไกลโพ้น
"ที่นี่ไม่วุ่นวาย ที่นี่ไม่ขัดข้อง"
นี่หรือ ฤดูหนาวที่แสนเศร้า
กาลเวลามิย่นย่อ ไม่ยืดยาด
จักรวาลย่อมหมุนไปและหมุนไป
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
26/01/2553
ไม่มีความคิดเห็น:
โพสต์ความคิดเห็น