เมื่อวานนี้เข้ากรุงเทพฯ
นั่งรถตู้
ลงอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
นั่งรถไฟฟ้า
ไปที่คณะ
อนาถจิต
สยามร้าง!
ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นปรากฏการณ์นี้มาก่อน
แม้จะตอนเช้ามาก ๆ ที่หนูและแมลงสาบยังวิ่งกันพลุกพล่าน
ก็ดูไม่ร้างเหมือนเช่นที่เห็น
เมื่อวานนี้
อาณาเขตกินมาถึงแยกปทุมวัน
ตีนมาบุญครอง
ไม่น่าสงสัยในเจตนารมณ์
วังสระปทุม ก็อยู่ที่นั่น
มีแค่พวกตึกสยามดิสฯ สยามเซ็นฯ พารากอน คั่นเท่านั้น
ความเหงียบเหงาดูเหมือนจะเขมือบจุดนั้นไว้ทั้งหมด
เมื่อปีก่อน
ยังจำได้
ข้าพเจ้าอยู่ที่อนุสาวรีย์ฯ ทำคลินิก
ต้องเลิกทำ
เพราะมีการเดินขบวนกันที่อนุสาวรีย์ฯ
ขนาดรถไฟฟ้ายังร้าง!
ไม่ได้ย่างกรายเข้าไปใกล้แหล่งชุมนุม
ปกติข้าพเจ้าก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองอยู่แล้ว
แต่วันนี้ขอพูดถึงสักนิด
หากแม้นว่า ประเทศชาติเป็นอะไรขึ้นมา
เพราะปัญหาการเมืองน้ำเน่า
เราจะอยู่กันอย่างไร
มันน่าเห็นใจทุก ๆ ฝ่ายนั่นแหละ
และมันก็เป็นผลประโยชน์ของทุกฝ่าย
แต่ผลประโยชน์ทั้งหมดมันก็ต้องเป็นผลประโยชน์ของรัฐอันดับหนึ่ง
ในทางเดียวกับผลเสีย
ตื่นเช้าเมื่อเช้านี้
อาบน้ำ
สวดมนต์
นั่งสมาธิ
แผ่ส่วนกุศล
นานมากแล้วที่ไม่ได้ตื่นแต่เช้า
ขอให้ทุกอย่างสงบลงโดยเร็วพลันเถิด
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๓
สุขสันต์วันเกิดน้องไมล์จร้า
2 ความคิดเห็น:
แวะมาติดตามผลงาน
เศร้า อนาถใจ
ประชาชนทุกฝ่าย
เป็นแค่เบี้ยในกระดาน
ขอบคุณครับที่แวะมาติดตามผลงาน(ที่ไม่ค่อยมี 555)
ยิ่งนานไป ประเทศของเราก็ยิ่งหลงประเด็นไปมากขึ้น
คำว่า ประวัติศาสตร์ย่อมซ้ำรอยยังใช้ได้
เมื่อใดที่ประเทศเราสงบ เราก็จะรบกันเอง
แสดงความคิดเห็น