"แด่ความทุกข์ยากของชีวิตในเหมันตฤดู"
ในวันที่สายลมหนาวม้วนตัวเบียดแทรกและซ่านไปทั่วทุกอณูกาย
ในวันที่ต้องเผชิญหน้ากับความทรมานของสายลมหนาว
ในวันที่ดวงอาทิตย์ขึ้นเร็วและตกเร็ว
ในห้วงเวลาแห่งความรู้สึกสับสนและสิ้นหวัง
ดอกไม้ร่วงโรย นกทั้งหลายตายตกไปตาม ๆ กัน
เศษฝุ่นผงปลิวฟุ้งกระจายตลอดสารทิศ
ไร้วี่แววแห่งความโสภาใด ๆ
ไม่มีความรักและความอบอุ่น
ผีดิบสูบเลือดเนื้อราวกับมนุษย์สูบน้ำมันขึ้นมาจากบาดาล
ในร่างกายที่ผ่ายผอมและประกอบไปด้วยสรรพสิ่งที่ไร้สาระ
ความแตกหักของกระดูกอุบัติขึ้นทุกเวลา
ความเจ็บปวดบังเกิดทุกรูขุมขน
เสียงกรีดร้องเสียดแทงโสตประสาททะลุถึงหัวใจ
กลิ่นความเน่าโชยมาเป็นระยะ ๆ
ความเหนื่อยยากผู้เปรียบประดุจเพื่อนมิตรห้อมล้อมหน้าหลังเหมือนมหาชนแห่คลั่งซุปเปอร์สตาร์
เรี่ยวแรงอันใดมิปรากฎ
ใบหน้าไม่อาจหัน
เท้ามิอาจขยับ
จมูกมิอาจหายใจ...
แด่ความทุกข์ยากของชีวิตในเหมันตฤดู
ธัชชัย ธัญญาวัลย
18 มกราคม 2554
ซื้อ E-BOOK
|
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น