รู้สึก

เริ่มรู้สึกว่า

ตัวเองจะต้องลุกขึ้นมา

เขียนบทกวี

อีกสักครั้ง

หลังจาก

หยุดการเขียนไปค่อนข้างยาวนาน

นานพอที่จะมีอะไรมาให้เขียนใหม่ ๆ

หรือเปล่า?

ไม่ได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอันมากนัก

เริ่มรู้สึก

( อีกครั้งหนึ่ง )

ว่า

ควรจะเขียนบทกวี

และจะเขียน

แต่บทกวี

ไม่รู้สึกอยากเขียนอย่างอื่น

แต่ก็อยากเขียนอย่างอื่น

แต่ก็ขี้เกียจ

รู้สึกว่า

ไม่ควรจะใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยและเตลิดเปิดเปิงมากเกินไป

ในอ้อมกอดของเมฆครึ้ม ๆ

เช้าวันอังคาร

โชคดีที่ยังมีความรู้สึก

สักวันหนึ่ง

คนเราอาจจะหมดความรู้สึก

แต่ก็ยังเป็นความรู้สึก

คือรู้สึกหมดความรู้สึก

รู้สึกแบบไม่รู้สึก

ซึ่งต่างไปจากรู้สึกเฉย ๆ

ในวันเวลาที่ว่างเปล่า

ดวงอาทิตย์ละเลยแผ่นดิน

ดอกทานตะวันไม่แหงนมองท้องฟ้า

และสายลมลืมจุมพิตน้ำทะเล

เราอาจลืม

ที่จะทำอะไรบางอย่าง

ทิวฟ้า ทัดตะวัน

๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔