เสี้ยวหนึ่งของกาลเวลา

วันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ไปศรีราชาตามที่ได้คาดการณ์ไว้

เดี๋ยวนี้เริ่มรู้สึกว่าอาการไม่มีวันหยุดเริ่มจะผุดขึ้นมาอีกระยะหนึ่ง

หลังจากได้พักผ่อนบ้างอะไรบ้างในวันอาทิตย์

ชีวิตนี้ดูเหมือนมันจะไม่อยากสบาย เหมือนมันต้องทำงานหนัก

เหมือนจะต้องเหนื่อยอยู่ร่ำไป

วันอาทิตย์ที่กำลังจะมาถึงนี่ก็แว่ว ๆ มาจากข้างในว่าจะต้องไปทำอะไรสักอย่าง

และค่อนข้างจะเป็นไปอย่างนั้น

แต่คงต้องดูความเหมาะสมก่อน


เมื่อวานนี้ได้โอกาสแว่บไปทำคลินิกแถวอ่อนนุช

ผู้คนเยอะมาก

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมนุษย์โลกถึงได้มากมายขนาดนี้


เดี๋ยวนี้เริ่มเขียนบทกวีอีกครั้งหนึ่ง

และเริ่มอ่านหนังสือขึ้นมาบ้างหลังจากห่างหายไปกับการอ่านอะไรที่ไม่ใช่วรรณกรรมมาพักใหญ่

เริ่มรู้สึกว่าชีวิตจะต้องเริ่มทำอะไรใหม่ ๆ อีกครั้ง

แม้ว่าชีวิตนี้จะทำอะไรใหม่ ๆ มาเยอะต่อเยอะจนแทบจะเยินแล้วก็ตาม


ไม่รู้ว่าจะบ่นอะไรอีกบ้าง

พอก่อนละกัน


Arty
24 02 2554