รอยเท้าดวงอาทิตย์

"การเดินทางโดดเดี่ยวของชายหนุ่ม

ผู้ออกจากบ้านตั้งแต่อายุสิบห้า"

เป็นชื่อหัวข้อที่ยาวไม่น้อย

มันไม่น่าจะเป็นชื่อหัวข้อเลย

มันควรเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่อง

หรือเป็นอรรถาธิบายอะไรบางอย่างมากกว่า

ข้าพเจ้ากำลังครุ่นคิดถึงเรือจำลอง

และผีดินน้ำมัน

เมื่อครั้งข้าพเจ้ายังอายุไม่ถึงสิบห้าปี

ข้าพเจ้ายังเป็นผู้ที่ไม่มีความสามารถ

จะออกเดินทาง

โดยลำพัง

แต่ข้าพเจ้าก็ครุ่นคิดถึงการเดินทางเสมอ

และเมื่อข้าพเจ้าออกจากเรือน

โดยลำพัง

เมื่อข้าพเจ้าอายุสิบห้าปี

ข้าพเจ้าก็เผชิญโลกที่หยาบกร้าน

ในหัวใจชายของชายคนหนึ่ง

เขาอาจจะใฝ่ฝัน

เขาอาจจะหัวเราะ

และร้องไห้

ในการเดินทางที่ไม่รู้จุดหมาย

เขาอาจจะมีเพื่อนร่วมเดินทาง

และในทางเดิน

เพื่อนผู้ร่วมเดินทางของเขา

ก็อาจจะทิ้งเขาไปเสีย

อาจจะหนีไปสู่จุดหมายโดยทางลัดเสีย

ขึ้นรถไปเสีย

ปล่อยให้เขาเดินลำพัง

อย่างไรก็ตาม

เขาก็ต้องเดินทาง

นักเดินทางจะครุ่นคำนึงอะไรนัก

หากมิใช่จุดหมาย

ทางเดินอาจมีสิ่งนั้นสิ่งนี้

เป็นเรื่องปกติของทางเดิน

แต่จุดหมายก็คือจุดหมาย

เราจะพะวงอะไรนัก

กับสิ่งที่ต้องจาก

กับสิ่งที่มาแล้วหายไป

เกิดขึ้นแล้วดับไป

สิ่งที่คิดว่าแน่นอน

ก็อาจไม่แน่นอน

สิ่งที่คาดว่าใช่

อาจไม่ใช่

เราจะรู้อะไรเล่า

ในเมื่อเราก็คือคนเขลาคนหนึ่ง


ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๓  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๕