ความผิดบาปก็คือความผิดบาป

ความผิดบาปก็คือความผิดบาป

ความชั่วร้ายก็คือความชั่วร้าย

เราไม่อาจเอากลลวงของกิเลสตัณหา

มาอ้างเพื่อทำความผิดบาปเลย

ความถูกต้องคือสิ่งที่ต้องกระทำ

ในวิถีแห่งโพธิสัตว์นั้น

เรายอมตายเพื่อความถูกต้อง

มิใช่ยอมให้กิเลสตัณหาลากจูง

สร้างกลลวงอ้างว่าถูกต้อง

เพื่อทำความผิดบาป



เราอาจเคยเห็นข่าวอยู่เสมอ

เฉกเช่น

แม่เข้าไปขโมยนมในห้างให้ลูกที่หิวโหย

นั่นแหละความผิดบาป

การตายเพื่อความถูกต้องนั้น

มีคุณค่ามากกว่าการทำผิดเพื่อให้มีชีิวิตอยู่



มันไม่ต่างกัน

ที่ผู้คนต่างเล่นชู้ทางกายวาจาหรือแม้กระทั่ง

ชู้ทางใจ

โดยอ้างกลลวงของกิเลสว่า

เพื่อเติมเต็มความรู้สึก

หรือเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไป

ราคะก็คือราคะ

มีเจ้าของแล้วก็คือมีเจ้าของแล้ว

มันไม่ต่างจากกรณีแม่ขโมยนมให้ลูกที่หิวโหยเลย

หัวใจที่หิวโหยความสุขประเภทนั้น

มันก็คือมายาของความอยาก

มักมากในกามคุณ



หัวใจของตนเองต่างหาก

ที่จะเติมเต็มความสุขให้กับตน

ไม่ใช่การไขว่คว้าในวิถีทางอันผิดบาป



ความจริงก็คือความจริง

สัจธรรมก็คือสัจธรรม

ความผิดบาปก็คือความผิดบาป

เราอาจจะหลอกตัวเองได้

เราอาจจะหลอกคนอื่นได้

เราอาจจะหลอกอะไร ๆ  ได้

แต่ก็ย่อมหนีสิ่งที่เป็นความจริงไม่พ้น



อย่าทำความผิดบาปเลย

หลวงพ่ออินทร์สอนเสมอว่า

ความชั่วนั้น  (แม้เพียงเล็กน้อย)

แต่อย่าทำเสียเลยดีกว่า

เพราะความชั่วย่อมตามเผาผลาญเมื่อภายหลัง



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๑๘  มิถุนายน  ๒๕๕๕