Erotic

วันนี้ว่าด้วยเรื่อง  Erotic

แน่นอน

มันคาบเกี่ยวกับหลายสิ่ง



ขึ้นชื่อว่า  Erotic

คนก็มองไปในแง่ของความกระเหี้ยนกระหือรือทางเพศ

มากกว่าจะมองไปในแง่ความงาม

ทั้งที่แท้จริงแล้ว

มันก็ไม่ได้เลวร้ายทำลายชาติอะไรนักหนา



จำความได้ว่า

อ่านเรื่องอีโรติก ตั้งแต่อยู่  ป.๖

อ่านในหนังสือจำพวกนิตยสารนั่นแหละ

แต่เป็นเศษ ๆ นิตยสาร

ไม่ได้เป็นเล่มเป็นราวอะไรเลย

หนังสืออีโรติกเล่มแรกที่อ่านเป็นการเป็นงาน

ก็คือ  "นิทานข้างหมอน"

อ่านเมื่อตอนอยู่  ม.ต้น

เคยเห็นที่งานสัปดาห์หนังสือฯ  หลายปีก่อน

ซื้อมาเก็บไว้

ดั๊นมีเพื่อนยื้มไปแล้วไม่ส่งคืน

ก็เลยไม่มีเล่มนี้มาโชว์ให้ดู

อีกเรื่องที่จำได้

เป็นอีโรติกแบบอีสาน

ชื่อว่า  นิทานพื้นบ้านอีสาน  หรืออะไรสักอย่างเทือกนี้แหละ

จำชื่อไม่ได้ชัดเจน

แต่เนื้อหาว่าด้วยการอนุรักษ์ป่า

คือในเรื่องเนี่ย

จะเป็นคล้าย ๆ  นิทานก้อม

แต่เป็นก้อมแบบอีโรติก

หรือออกไปในแนวทะลึ่ง

เวลาเล่านิทานจบแล้ว

ก็จะแถเข้ามาหาเรื่องอนุรักษ์ป่า

อย่างเช่น

เรื่องพี่เขยไปหลอกฟันน้องเมีย

ที่ป่าละเมาะ

นิทานก็จะสรุปว่า

เห็นมั้ยล่ะครับท่านผู้อ่าน

ว่าป่านั้นสำคัญขนาดไหน

นี่ถ้าไม่มีป่าละเมาะ

พี่อ้าย(ภาษาอีสานหมายถึงพี่เขย)

ก็คงไม่ได้แอ้มน้องเมียเป็นแน่แท้

ว่าไปนั่น

แต่ก็นั่นแหละ

บางครั้งข้าพเจ้าก็จะติดวัฒนธรรมการแถ

มาจากนิทานนี่ด้วยเหมือนกัน

555



เรื่องอีโรติกนี้  มีก็อ่าน  ไม่มีก็ไม่อ่าน

ไม่ได้ไปขวนขวายหามาสนองตัณหาอะไรนัก

อีกอย่างช่วงนั้นก็มีหลายอย่างให้อ่าน

ทัั้งหนังสือนิยาย  การ์ตูน  ธรรมะ  พะเรอเกวียน

แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าคิดว่า

คล้ายคลึงกับวรรณกรรมอีโรติก

ก็คือหนังสือเพศศึกษา

อันนี้ไม่ได้หมายความถึงหนังสือเพศศึกษาที่มาเปิดอ้า

แล้วก็ชี้ว่าไอ้นั่นเรียกอย่างนี้ไอ้นู่นเรียกอย่างนั้น

ไม่ใช่

มันเป็นหนังสือเพศศึกษาที่ออกมาในรูปแบบพ็อกเก็ตบุ๊ค

ทำนองหนังสือพวกชูรักชูรส  หรือ  เสพสมบ่มิสม  นั่นแหละ

สมัยข้าพเจ้าอยู่  ม.ปลาย

หนังสือพวกนี้บูมมาก

มีสูตินารีแพทย์เขียนกันออกมามากมายหลายฉบับ

แต่ที่ยังจำได้  (เพราะอ่านหลายรอบ)  ก็คือ

SEXERCISE  จำไม่ได้แล้วว่าคนเขียนชื่ออะไร

แต่มีหลายเล่มมาก

หนังสือพวกนี้

ข้าพเจ้าไปยืนอ่านในร้านหนังสือดอกหญ้า

ไม่เคยซื้อสักเล่ม  (ฮา)

มันมีบอกทุกอย่าง

บอกแม้กระทั่งว่า

เอากันต้องทำยังไง

ถูเข้าถูออกยังไง

ความรู้สึกเป็นยังไง

ท่าทางแบบไหน

ไปจนกระทั่งโรคคิดต่อ  ไม่สิ  โรคติดต่อ (เออ) ทางเพศสัมพันธ์

สารพัด

อ่านสนุก

แต่สนุกแล้วก็วาง


หนังสือพวกนี้โตมาแล้วก็ยังอ่านอยู่

ก็ไม่เห็นมันจะเป็นอะไร

สนุกสนานดี

แล้วก็ไม่ทำให้เสียผู้เสียคนด้วย

ข้าพเจ้าก็ยังใช้ชีวิตปกติ

ได้ดิบได้ดีมาจนทุกวันนี้

มีคำกล่าว (สมัยนั้น) บอกว่า

คนที่อ่านหนังสือพวกนี้

ถ้าเป็นผู้ชายจะทำให้อยากไปลอง

แต่ถ้าเป็นผู้หญิงจะทำให้กลัว

ไม่แน่

ยุค  2012  นี้

มันอาจจะกลับกัน



จำได้คลับคล้ายคลับคลา

'รงค์  วงษ์สวรรค์เคยกล่าวไว้

อ่านไปเถอะหนังสือน่ะ

มันไม่ทำให้เสียผู้เสียคน

จะอีโรติกหรืออะไรก็อ่านไป


ข้าพเจ้าเห็นจริงตามนั้น



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๑๗  ๐๗  ๒๕๕๕