เกมกับโทสจริต

เมื่อเช้านั่งเล่น  angry bird

บนโทรศัพท์มือถือ

เล่น ๆ  ก็สนุกดี


ความจริงข้าพเจ้าไม่ได้ชอบเล่นเกมอะไรนัก

เล่นเกมกดครั้งแรกตอนอยู่ ป.๔

ไปบ้านญาติที่ดินแดนสนธยา

เล่นแล้วชอบ

เขาก็ให้มา

เล่นจนพัง

พังแล้วก็ไม่ได้เล่นอีก

เล่นเกมอีกครั้งตอนอยู่ ม.ต้น

เกมคอมพิวเตอร์

เดี๋ยวเดียวก็เลิก


บางครั้งสมัยเรียนมหา'ลัย

อ่านหนังสือดึก ๆ

เบื่อ ๆ

ก็เล่นเกมในมือถือ

บ้าง

ซึ่งนานครั้งมาก

นับเวลาหกปีอาจเล่นไม่เกินสี่ครั้ง


การเล่นเกมไม่ใช่สิ่งที่ข้าพเจ้าโปรดปราน

พอ ๆ  กับการดูหนังดูละคร

หรือมหรสพใด ๆ

มันต้องเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกว่า

ไม่มีอะไรจะทำ

หรือเบื่อหน่ายวันเวลาเท่านั้น


เคยคิดเล่น ๆ

ความจริงพวกเกมต่าง ๆ  

กว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์

เป็นการส่งเสริม

หรือทำให้ซึมซับ

ซึ่งโทสจริต

คือมันมีกระแสสำนึกของการทำลายล้าง

ว่าง่าย ๆ

เด็กที่ติดเกมมาก ๆ

อาจสั่งสมความเป็นคนมักโกรธเอาไว้

และนอนเนื่องในสันดาน

จนกระทั่งกลายเป็นอุปนิสัยในที่สุด


ผู้(สู่)รู้กล่าวว่า

ปลาไม่ตายต้องว่ายทวนน้ำ

ซึ่งข้าพเจ้าก็นึกสงสัย

แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องที่เขียนมาทั้งหมดนี่ยังไง



Arty House
๒๔ ๐๘  ๒๕๕๕