ใช้ชีวิตช้า ๆ ตื่นเช้า ๆ ๕

จัดของเตรียมการย้ายที่อยู่

ตั้งแต่เมื่อคืน

หลังจากตื่นขึ้นมาประมาณ สามทุ่ม

เผลอหลับไปช่วงหกโมงครึ่ง


มีหลายอันหลายสิ่ง

ที่อยากจะปล่อยไว้ไม่แตะต้อง

แต่ก็อดที่จะคิดถึงไม่ได้

เพราะคิดว่า

มีเวลาจะจัดการอยู่ร่ำไป

ก็เลยต้องกะเตงเป็นสมบัติบ้าตะลอนไปในทุกที่


อ่านหนังสือจบหนึ่งเล่ม

หลังจากจัดของเสร็จ

และแล้ว

ก็เวลาเดินทางมาถึงจวนจะรุ่ง

ออกไปถ่ายรูปท้องฟ้าสีน้ำเงิน

ก่อนอุษาสาง  สี่ภาพ

กินรังนกไปหนึ่งขวดใหญ่


วันก่อนวัดความดันเล่น ๆ

ความดันต่ำลงกว่าเดิมเล็กน้อย

ปกติข้าพเจ้าเป็นคนความดันต่ำอยู่แล้ว

แต่พอไปวัดดูก็อดตกใจไม่ได้

๙๘/๖๘

หัวใจเต้น ๖๔  ครั้ง/นาที


โดยปกติคนเราก็ความดัน

๑๒๐/๘๐  หัวใจเต้น  ๗๒  ครั้ง/นาที


หัวใจที่เต้นช้าโดยมากเป็นหัวใจของนักกีฬา

แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ใช่นักกีฬา


คนที่ความดันต่ำนั้น

มักจะตายไปอย่างสงบ

ซึ่งมักพบในคนที่ปฏิบัติธรรม

อาจารย์ของข้าพเจ้า

ก็เป็นคนความดันต่ำ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ได้หมายความว่า

คนความดันต่ำทุกคนจะเป็นนักปฏิบัติธรรม

อย่างเช่นข้าพเจ้า  เป็นต้น

คือมันต่ำของมันเอง


ตั้งแต่เปลี่ยนวิถีการดำรงชีวิตใหม่

มาเกือบเดือน

ร่างกายและจิตใจเหมือนสดใสขึ้นมาก

ตื่นเช้า ๆ

นอนแต่หัวค่ำ


กิจวัตรประจำวันของข้าพเจ้าก็คือ

ตื่นนอนตอนเช้า

นั่งสมาธิ

เขียนหนังสือ

กินข้าว

ทำงาน

ก่อนนอนบางวันก็นั่งสมาธิบ้าง

และอ่านหนังสือธรรมะ

แล้วก็นอน

อันนี้ว่ากันตามปกติ

ถ้ามีเหตุไม่ปกติ

ก็เป็นอีกอย่าง


ข้าวนั้นกินแค่มื้อเดียว  คือมื้อเช้า

ตอนบ่าย  ตอนเย็นอาจกินผลไม้บ้าง

หรือขนมบ้างถ้าวันไหนต้องใช้แรงงานมาก

แต่ปกติก็ไม่ค่อยได้กิน

การกินข้าวเยอะเกินไปไม่เหมาะสมกับร่างกายของข้าพเจ้า

กินมากท้องอืด

ไม่สบาย

การกินข้าวมื้อเดียวเหมาะกับข้าพเจ้าที่สุด

บางวันกินสองมื้อก็ยังรู้สึกอึดอัด


การกินเท่านั้นเท่านี้

ข้าพเจ้าหมายเอาความต้องการของร่างกายของข้าพเจ้าเป็นเกณฑ์

ไม่ใช่เพราะถือศีลพรตอะไร

และที่นั่งสมาธิอ่านหนังสือธรรมะ

ก็เพื่อพักผ่อนจิตใจหาความสงบให้ชีวิตบ้างก็เท่านั้น

ไม่ได้เป็นคนดี  มีศีลธรรมล้ำเลอโลก  เลิศลักษณ์จักรวาล

และก็ไม่ได้ทำเพื่ออวดอ้างผู้หนึ่งผู้ใดหรือหลายผู้

เพราะวิถีชีวิตของคนคนหนึ่ง

ก็ย่อมเป็นไปตามธรรมดาของคนคนหนึ่ง

ซึ่งมีสิทธิ์ที่จะกำหนดการกินอยู่หลับนอนของตัวเอง

ก็เท่านั้น

และวิถีชีวิตที่ว่า

ก็ไม่ใช่คนอื่น ๆ  จะทำแล้วเหมาะสม

บางคนอาจจะต้องกินข้าวสามมื้อสี่มื้อ

หรือกินมันตลอดเวลา

อันนี้ก็ว่ากันไป

คือต้องดูตัวเองเป็นหลักใหญ่

เพราะเราคือฆราวาส  ไม่ใช่นักบวชที่มีข้อกำหนดเคร่งครัด


ว่าจะเล่าเรื่องปลา

และน้ำปลาผสม

อีกสักหน่อย

ว่าทำไมชาวบ้าน (แถบอีสาน)

เขานิยมน้ำปลาผสมกัน

แต่ก็คงต้องยกยอด

เพราะได้เวลาไปทำกิจอย่างอื่นเสียแล้ว



ขอให้โลกสงบสุข

ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๒๘  ๐๘  ๒๕๕๕