การบริหารคลินิกทำฟันให้ล้มเหลว ๑ : จงคว้านท้องห่านทองคำ

การไปทำงานสถานที่ใหม่นี้

ข้าพเจ้าใช้วิธีการเดิน

รู้สึกดีกับการเดินไปทำงาน

ข้าพเจ้าไม่ได้เดินนานแล้ว

ประมาณ  เกือบหกเดือนได้

หมายถึงเดินไปทำงาน

เมื่อครั้งอยู่ที่ทำงานเก่า

พักอยู่บนตึกของคลินิก

ก็เดินแค่ลงมาเท่านั้นเอง

ข้าพเจ้าเคยมีภาวะเช่นนี้อยู่สองครั้ง

การพักอยู่ด้านบนคลินิกนั้นไม่ดีเลย


ข้อแรก

จะมีปัญหาเรื่องค่าน้ำค่าไฟกับเจ้าของคลินิก

ต้นเรื่องก็ดีอยู่

แต่พอไปนาน ๆ

เขาก็มักจะบอกว่า

ค่าไฟขึ้น

ซึ่งมันก็ต้องขึ้นอยู่แล้ว

เพราะมีคนมาเพิ่มหนึ่งคน

ความจริงค่าไฟมันก็เพิ่มไม่กี่พัน

แต่รายได้คลินิกเพิ่มหลักแสน

คิดเล็กคิดน้อยไป

ก็คิดได้ว่า

ควรเก็บเงินจากหมอที่พักบนคลินิกมันเสียเลย

เป็นค่าที่อยู่บวกค่าไฟค่าน้ำ

ตีเอาแต่ค่าไฟอย่างเดียว

ถือว่าเมตตาเรื่องค่าอยู่และค่าน้ำ

(ซึ่งจริง  ๆ   แล้วเป็นความเมตตาจำแลง

หรือเรียกภาษาข้าพเจ้า

ก็ต้องบอกว่า  เป็น  "เมตตาตอแหล")

โดยไม่คิดว่า

ห้องหับที่จัดไว้นั้น

เล็กแคบขนาดไหน

เครื่องอำนวยความสะดวกดีหรือไม่

สาธารณูปโภคเป็นยังไง

น้ำไหลหรือเปล่า

เสียงดังหรือไม่  (คลินิกบางแห่งติดถนนใหญ่

รถวิ่งฟื้ดฟ้าดทั้งคืน  นอนไม่หลับถ้าไม่ชิน

แต่คนที่ชอบอยู่กับความสงบ  คงชินได้ยาก)

และบางครั้งก็ไม่ได้คิดว่า

ห้องนั้น

ทิ้งไว้เฉย ๆ  ก็ไร้ประโยชน์

บ้านที่ไม่มีคนอยู่จะเรื้อร้าง

และเก่าเร็ว

ห้องที่ไม่มีคนอยู่ก็เช่นกัน

แม้จะให้แม่บ้านทำความสะอาดทุกวันก็ตามที

หรือบางครา

ก็ลืมคิดไปว่า

การให้คนอยู่บนตึกนั้น

ก็เป็นการช่วยสอดส่องดูแลคลินิกด้วยประการหนึ่ง

จากนั้นเจ้าของคลินิกก็จะติดมิเตอร์ไฟฟ้า

(หรือบางที่ก็ติดก่อนที่หมอจะมาก็มี)

เพื่อเรียกเก็บเงิน

ความจริงมิเตอร์นี้

เป็นตัวเลขมายา

เพราะถ้าจะคิดตัวเลขจริง

ตอนกลางวันช่วงที่ไม่มีคนไข้

ต้องห้ามหมอขึ้นไปพักบนห้องตัวเอง

เพราะนั่นถือว่าเป็นเวลางาน

ควรให้หมออยู่ในห้องที่จัดไว้สำหรับเป็นห้องพักแพทย์

มิเช่นนั้นตัวเลขมิเตอร์ไฟที่ห้องหมอก็จะขึ้นมากกว่าปกติ

แต่นั่นแหละ

ชั้นหนึ่งกับชั้นสาม

มันเดินนิดเดียว

คลินิกที่คนไข้ว่าง ๆ

หมอก็เอาเวลาไปนั่งเล่นนอนเล่นอย่างเป็นส่วนตัว

เปรมกว่าพื้นที่ส่วนรวมหลายเลเวล


ข้อสอง

จะมีปัญหาเรื่องสุขภาพ

เพราะการดินขึ้นลงแค่สามชั้นนั้น

ไม่ก่อให้เกิดการใช้พลังงานใด ๆ  มากมายนัก

ยิ่งอายุมากขึ้น

ร่างกายเผาผลาญไม่เต็มกำลัง

โรคอ้วนถามหาได้

และในที่สุด

ก็จะเกิดโรคอื่นตามมาอีกหลายกระบวน

ทั้งที่โรคอันเกิดจากการนั่งทำฟัน

ก็มากพออยู่แล้ว


ข้อสาม

จะมีปัญหาเรื่องจิตใจ

โดยมากหมอที่พักบนคลินิกนั้น

มักเป็นหมอที่ทำงานเต็มเวลา

ห้าถึงหกวันต่อสัปดาห์

สภาพแวดล้อมเดิม ๆ

ซ้ำ ๆ  ไป ๆ  มา ๆ  แค่กระไดสามชั้น

ก็ทำให้เกิดอาการซึมเศร้าเบื่อหน่ายชีวิตได้เหมือนกัน


โดยส่วนตัวแล้ว

ถ้าคุณหมอท่านใดเจอปัญหาแบบข้อแรก

ให้ลาออกได้เลย

มีคลินิกเยอะแยะในประเทศนี้

ยินดีรับหมอมากฝีมือ

และพร้อมจะอำนวยความสะดวกเรื่องที่พักให้จนเป็นที่พอใจ

บางคลินิกก็ดีบอกว่าจะเก็บค่าไฟตั้งแต่แรก

(เรื่องอย่างนี้มันมีผลต่อการตัดสินใจทำงานด้วยเหมือนกัน

มันไม่ใช่แค่เรื่องเงิน

เรื่องเงินค่าไฟมันขี้หมา

น้ำใจไมตรีมันเรื่องใหญ่)

แต่บางคลินิกนั้น

กระสันอยากได้หมอ

ก็บอกว่า

ทุกอย่างฟรี

สุดท้ายตระบัดสัตย์

เสียหมาเสียหมอเสียรายได้ เสียความสัมพันธ์กันไป


มนุษย์ประเภทเสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่ายนั้น

ก็ปล่อยให้เขาเสียรายได้อันควรจะได้ไป

หมอฟันเป็นเหมือนมนุษย์ทองคำ

ยิ่งกว่าเครื่องผลิตเงินเสียอีก

เพราะฉะนั้น

ท่านอย่าได้แคร์

นิทานเรื่องไข่ทองคำยังใช้ได้ทุกสมัย

คนขี้โลภ  ผ่าท้องห่านซึ่งไข่ออกมาเป็นทองคำ

หวังจะเอาทองมาก ๆ

สุดท้าย

ก็ได้แต่ขี้เท่านั้นเอง


Arty House
05 09 2012