พ่อ และดวงจันทร์ที่ยังไม่ถูกเหยียบ

เกือบเที่ยงคืน

เสียงพลุยังดังสนั่นหวั่นไหว

ทั้งพลุราษฎร์พลุหลวง

พลุเด็กพลุผู้ใหญ่

จุดกันให้บึ้ม


สมัยข้าพเจ้าเป็นเด็ก

จะมีการเล่นประทัดกันเฉพาะวันออกพรรษาเท่านั้น

และข้าพเจ้าก็ไม่นิยมเล่นประทัดที่จุดแล้วเสียงดัง

เล่นแต่ประทัดที่เป็นสี  ๆ  ซึ่งหมุนได้

คนที่สอนข้าพเจ้าเล่นประทัดคนแรก

ก็คือ  พ่อ


ข้าพเจ้าไปลอยกระทงครั้งแรกกี่ขวบจำไม่ได้

แต่ที่จำได้

คนที่พาข้าพเจ้าไปลอยกระทง

ก็คือ   พ่อ


ตอนเป็นเด็กข้าพเจ้าไปไหนมาไหนกับพ่อเป็นประจำ

พ่อพาข้าพเจ้าไปทุกหนแห่งที่พ่อไป


กระทงของเราทำง่าย ๆ  จากต้นกล้วยหลังบ้าน

ไม่ใช่ต้นกล้วยตัดขวาง

แต่เป็น  "กาบกล้วย"

เอามาตัดหยัก ๆ  เป็นฟันเลื่อยทั้งสองข้างต่างกลีบบัว

(ข้าพเจ้าเคยวาดภาพเอาไว้ในสมุดบันทึก  ซึ่งตลกมาก)

แล้วก็ปักธูปเทียนลงไป

ดอกไม้ไม่รู้ใส่หรือเปล่า

แล้วก็ไปลอยที่สระน้ำหลังศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก

ไม่แน่ใจว่า

เดินไป(โดยทางลัด)

หรือว่า  ปั่นจักรยานไป

แต่ที่แน่ ๆ  คือ

หญ้าข้างสระ  รกมาก

นั่นเป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้าไปลอยกระทง

และจำได้

พอโตขึ้น

บางปีทางหมู่บ้านเขาไม่จัดงานลอยกระทง

ข้าพเจ้ากับเพื่อน ๆ

ก็ทำกระทงไปลอยกันเอง

ที่บึงใหญ่ในหมู่บ้าน

เป็นการลอยกระทงที่เคว้งคว้าง

เพราะไม่ใคร่มีใครไปลอย

มีแต่พวกเรา

และมนุษย์ผู้ซึ่งโรแมนติกอีกไม่กี่คน


ขณะที่ยังเด็กนั้น

ข้าพเจ้าไม่เคยมีความรู้เรื่องคนเดินทางไปดวงจันทร์

ไม่มีความรู้เกี่ยวกับโลกและความตาย

ธรรมชาติทั้งหลายเป็นสิ่งลี้ลับสำหรับข้าพเจ้ามาก

ดวงจันทร์ของข้าพเจ้าไม่เคยมีใครไปเหยียบ

จนกระทั่งข้าพเจ้าเริ่มอ่านหนังสือความรู้ทั่วไป

จึงได้รู้ว่า

โลกนี้พิสดารเพียงใด


วันนี้และวันก่อน ๆ

ใครหลายคนถามข้าพเจ้าเรื่องลอยกระทง

ข้าพเจ้าแทบจะลืมไปแล้ว

เพิ่งมารู้เอาไม่นานมานี้ว่า

วันลอยกระทงคือวันไหน

ข้าพเจ้าไม่ได้ลอยกระทงมานานมาก

เคยไปเที่ยวงานลอยกระทง

และเคยทำกิจกรรมลอยกระทงบ้าง

สมัยเรียนมัธยม  และมหาวิทยาลัย

แต่นั่นก็เลือนลางเต็มที

วันลอยกระทงบางปี

ข้าพเจ้าก็นั่งเล่นอินเตอร์เน็ต

โดยหาได้สนใจกระทงไม่


หลายคนแนะนำให้ข้าพเจ้าไปดูกระทง

ตามสถานที่ต่าง ๆ

ที่เขาจัดงาน

ในตัวจังหวัดจันทบุรี

ความจริงเมื่อตอนบ่าย

ก็มีขบวนแห่กระทง

ผ่านสถานที่ทำงานข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าออกมาดูแวบหนึ่ง


ข้าพเจ้าปฏิเสธการไปดูกระทง

โดยอ้างว่า

ต้องการพักผ่อน

ความจริง

ข้าพเจ้าไม่รู้จะไปดูกระทงทำไม

ข้าพเจ้าเคยลอยกับพ่อแล้วตั้งแต่เด็ก

และนั่นก็เป็นการลอยกระทงที่มีค่าที่สุดของข้าพเจ้าแล้ว

ข้าพเจ้าเคยไปดูกระทงจนเบื่อ

สมัยที่ข้าพเจ้ายังเรียนหนังสือ

ข้าพเจ้าดูผู้หญิงแต่งชุดไทยจนชินชาและเฉยชา

ดูภาพลอยโคมจนเอียน

และข้าพเจ้าก็เคยลอยโคมแล้วด้วย

ไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องไปเที่ยวงานลอยกระทง

และไม่เกิดประโยชน์อันใดอีกแล้ว


อนึ่ง

พระพุทธเจ้าก็ไม่เคยสอนว่า

เธอจงลอยกระทงเถิด

กระทงอันเธอประดิษฐ์ดีแล้ว  สวยงามแล้ว

ทำให้มาก  ลอยให้มาก

แล้วเธอจะพ้นจากทุกข์

อย่างนี้ข้าพเจ้าก็ไม่เคยได้ยิน



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๒๘  พฤศจิกายน  ๒๕๕๕
จันทบุรี