ถ้าฉันจะตายฉันก็ต้องตาย

ถ้าฉันจะตายฉันก็ต้องตาย

แล้วเป็นฝุ่นทรายเสียให้สิ้น

ไปอยู่กับน้ำกับลมอยู่กับดิน

ไปกอดเกาะก้อนหินผนังปูน


ก็จะได้เที่ยวทุกที่

แม้ใครเหยียบย่ำยีก็เป็นศูนย์

ไม่มีสุขโศกอาดูร

ไม่มีโลกนู้นและโลกนี้


ไม่มีผู้คนสนใจ

อยู่ที่ไหนไหนก็ได้ทุกที่

เมื่อน้ำค้างหยาดลงตรงใดมี

ก็จะกลิ้งเอาธุลีฉันรวมกัน


แล้วก็แตกทำลายสลายใหม่

ฉันก็ได้กลายร่างเป็นหลายฉัน

ล่องเรื่อยเอื่อยไหลไปวันวัน

..........................................



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๓๑  มกราคม  ๒๕๕๖