ซื้อ E-BOOK
![]() |
|
วาง (บทกวี)
เราอาจเคยจำได้หรือเคยลืม
เราอาจหยิบอาจยืมนั่นนู่นนี่
เราอาจแก้ปัญหาคนละวิธี
เราอาจมีอาจไม่มีอาจไม่รู้
รู้สึกถึงความคิดสักนิดหนึ่ง
ว่าลึกซึ้งหรือตื้นเขินเกินใบหู
เก็บความยาวตลอดย่านที่ผ่านพรู
ก็เพียงแค่ชั่วครู่...ชั่วยาม
ถามไถ่ว่าความรักคือความรัก
หรือไม่เคยรู้จักก็ช่างถาม
ไม่อยากเอ่ยผาดผิวเพียงคำ-ความ
พล่ามเพ้อฟุ้งปรุงแต่งกระทบ
เพราะทุกสิ่งคือของกลาง
ใช้แล้วก็วางก็จะจบ
ยึดถือว่าของเราทุกถ้วนครบ
ที่จะพบที่จึงพบคือความทุกข์
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๒๑ มกราคม ๒๕๕๖
๓๒๘ ราชันย์ เรซซิเดนซ์ จันทบุรี
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น