ซื้อ E-BOOK
![]() |
|
แผลเก่า
วันวานของเรานั้นเศร้าสร้อย
ความเหงาพรมพร้อยทุกช่องว่าง
เป็นภาพซีเปียสีจางจาง
ส่วนมืดส่วนสว่างไม่ชัดเจน
ตัวอักษรบอกวันเดือนปี
จะว่ามีก็เหมือนไม่มีไม่ดูเด่น
คล้ายความทรงจำที่ลึกเร้น
โลดเต้นแต่ใช่เต้นใช่ตัวตน
เป็นภาพหากไม่ใช่ภาพที่เป็นภาพ
หยาบ-ละเอียด...เพียงมัวหม่น
ก้นบึ้งบึงพระจันทร์ที่หวั่นท้น
...ไม่อาจผ่านพ้นอดีตกาล
วันก่อนของเรานั้นเศร้าซีด
เฉือนกรีดหัวใจทุกครั้งผ่าน
วันก่อนแผลเก่าแม้เนิ่นนาน
เลือดยังหยาดเหมือนถูกคว้านตอนนี้เอง
เลือดยังหยาด...ยังสะท้านสะเทือนสะทก
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๒๕ มกราคม ๒๕๕๖
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น