ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าตัวเองเดินทางมานานเท่าไหร่
และพบเจอสรรพสัตว์ทั้งหลายมากน้อยเพียงใด
รู้เพียงแต่ว่า
ข้าพเจ้าเกิดมาพร้อมช้างตัวหนึ่ง
เป็นช้างไม้
มันไม่ใช่เรื่องมหัศจรรย์หากคนจะเกิดมาพร้อมช้างไม้
ขนาดคนเกิดมาพร้อมขวานก็ยังมีในวรรณคดี
ช้างไม้เป็นช้างไม้ขนาดกำปั้น
ตอนนี้มันหายไปไหนแล้วไม่รู้
ข้าพเจ้าจำมันได้อยู่ชิ้นเดียว
ถ้าจะพูดว่า ตั้งแต่จำความได้
อีกตัวหนึ่งเป็นตุ๊กตาหมี
ที่แม่เอาไปซักแล้วมันไส้พัง
แต่นั่นข้าพเจ้าก็จำไม่ได้เสียแล้ว
ว่าหน้าตามันเป็นอย่างไร
รู้แต่ว่า
มันสีฟ้า
ช้างไม้เป็นเพื่อนเล่นข้าพเจ้ามายาวนาน
ถ้าไปค้นหาดี ๆ
ข้าพเจ้าอาจจะเจอมันสักซอกมุมหนึ่งของบ้าน
ข้าพเจ้ากลับบ้านครั้งล่าสุด เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา
เป็นการเดินทางที่แสนยาวนานอีกแล้ว
ข้าพเจ้าเดินทางช่วงเทศกาลหลายครั้ง
และเจอรถติดหลายครั้ง
บางครั้งมันติดยาวไปถึงลำตะคอง
แต่คราวนี้โชคดีหน่อย
ที่ติดไม่ยาวมาก
เกือบ ๆ ถึงตัวเมืองสระบุรี
การขับรถทางไกลแล้วรถติดนี่มันทรมานมาก
เที่ยวนี้ข้าพเจ้าผลัดเปลี่ยนให้แพรวาเป็นคนขับ
ตอนที่ออกจากวงแหวนตะวันออก
เข้าถนนหลัก
เพราะเมื่อยล้าเต็มทน
รูปนี้ถ่ายจากกระจกมองหลัง
แพรวาก็ใช่ว่าจะสดชื่นนัก
ตาปรือ ไม่ต่างจากข้าพเจ้า
แท้แล้ว
ถ้าเราขับเร็ว ๆ
มันจะดีกว่ามาขับติด ๆ อย่างนี้
มีไม่กี่ครั้ง
ที่ข้าพเจ้าได้ถ่ายรูปขณะอยู่บนรถ
เพราะส่วนมาก
ข้าพเจ้าเป็นคนขับ
ป้ายบอกว่า เปิดช่องทางพิเศษ
ไม่รู้ว่า เปิดวันไหนยังไง
เพราะขับไป ๆ ก็ไม่เห็นเปิด
ช่องทางพิเศษนี้ก็คือ
ให้รถไปวิ่งอีกเลนหนึ่งนั่นเอง
ข้าพเจ้าเคยวิ่งหลาย ๆ ครั้ง
บางครั้ง
ก็ต้องเตรียมตัวให้ดีเหมือนกัน
น้ำมันต้องเต็ม
เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย
ไม่เช่นนั้น
เข้าไปแล้ว
ออกยาก
และต้องรู้เส้นทาง
รู้ปั๊มเสียหน่อย
รู้ว่ารถจะน้ำมันหมดช่วงไหนอย่างไร
แวะพักตรงไหน
มีอยู่ครั้งหนึ่ง
ข้าพเจ้าเกือบน้ำมันหมดท่ามกลางการจราจรติดขัด
คือถ้าน้ำมันหมดแล้ว
มันยากมาก
ที่จะทำอะไรได้
แม้ว่าจะมีบริการเติมน้ำมันฟรีจากบัตรเครดิต
หรือบัตรสมาชิกนั่นนู่นนี่
ก็ใช่ว่า
เขาจะเอาน้ำมันมาให้เราได้
อย่างรวดเร็ว
การขับรถกลางคืน
เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าไม่ชอบเท่าไหร่
เพราะไฟรถคันอื่นมันแยงตา
ยิ่งสมัยก่อน
รถมันเตี้ย ๆ ด้วยแล้ว
แต่ก็อย่างว่า
พวกรถกระบะนี่ก็ไฟสูงซะเหลือเกิน
พวกรถ SUV ก็สูงมาก
บางคันดีมาก
รู้ตัวว่าเป็นรถสูง
ในสถานการณ์เช่นนี้
เขาบางคัน
จะเปิดแค่ไฟหรี่
ซึ่งเปิดแค่นั้นก็พอถมถืด
เพราะถนนมันสว่างอย่างกะกลางวัน
เที่ยวนี้คิดอะไรได้เล่น ๆ
ก็เลยเอาหมอนมาบังไฟที่กระจกข้างเสียเลย
555
มึงส่องมาเหอะ
จี้ตูดเท่าไหร่
ก็ยังสบายตา
ไม่ต้องห่วงเรื่องมอง
เพราะสถานการณ์อย่างนี้
มองหรือไม่มองกระจก
ไม่จำเป็นเลย
แต่ถ้าอยากมอง
ก็แค่เอาหมอนออกเท่านั้น
ซึ่งก็จะเป็นดังภาพข้างล่าง
ถ่ายรูปมืด ๆ ก็สนุกดี
บางครั้ง
แสงไฟมันก็สวย
และถ้าถ่ายให้มันอาร์ต ๆ หน่อย
ก็จะยิ่งสวย
รูปนี้
เป็นรูปไฟธงชาติ
บนสะพานลอย
ข้าพเจ้าเห็นสวยดี
ก็เลยถ่ายมา
ตรงกลางเป็นรูปในหลวง
แต่พอทำให้เบลอ
มันคล้ายเป็นรูปหัวใจไปซะงั้น
ทำให้แลดูมีความคิด มีจินตนาการ
ภาพนี้ชื่อว่า
รักเธอประเทศไทย
"Love You Thailand"
ชื่อเสี่ยว ๆ ไปหน่อย
แต่ก็อยากตั้ง
555
ด้วยความเร็วสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง
ยังห่างไกลนัก
กับอุดรธานี
อีกประมาณสี่ร้อยกิโล
เกือบตีหนึ่ง
น้ำมันเต็มถัง
แพรวาขับ
มันโชคดีอยู่บ้าง
ที่ทางหลวง
เขาปิดที่กลับรถ
ไม่งั้นแย่กว่านี้อีกหลายร้อยเท่า
สภาพรถติด
ช่วงนี้น่าจะใกล้ ๆ โรงปูนทีพีไอ ไม่ก็นกอินทรี
หรืออาจจะเลยมานิด
แบบเบลอ ๆ เสียหน่อย
รูปนี้เอาให้เบลอให้หนัก
แลดูอาร์ต ๆ ไปอีกแบบ
สิ่งสำคัญที่สุด
และเป็นสาเหตุใหญ่ให้รถติดก็คือ
อุบัติเหตุ
ข้าพเจ้าเห็นอุบัติเหตุบ่อยมาก
ถ้าเดินทางช่วงนี้
บางครั้งเห็นรถทัวร์ลงข้างทาง
เห็นรถเก๋งเสียบเข้าใต้รถสิบแปดล้อ
ดูซากถ้าคนในรถรอดได้ก็ปาฏิหาริย์มาก ๆ
รูปด้านล่างน่าจะจิ้มกันเบา ๆ
แต่นั่นแหละ
เบา ๆ ในช่วงรถติดกันเป็นพรืดแบบนี้
ก็ล่อท้ายกันไปหลายคัน
ที่เห็นกับตาครั้งหนึ่ง
คือรถมันไหลมาชนกัน
ขณะกำลังจะออกตัว
โชคดีเป็นรถบรรทุกไหลมาชนรถทัวร์
ไม่อยากคิดว่า
ถ้ารถบรรทุกไหลมาใส่รถเก๋งจะย่อยยับขนาดไหน
ข้าพเจ้าเตือนตัวเองเสมอ
เวลารถติด ๆ
โดยเฉพาะตรงเนิน ๆ
ให้ห่างให้มาก
เพราะรถเกียร์กระปุกเอาแน่ไม่ได้
แม้แต่เกียร์ออโต้ก็เหอะ
ถ้าเก่า ๆ หน่อย
ทุก ๆ ครั้งที่เห็นอุบัติเหตุ
มันก็เตือนเราอย่างหนึ่ง
ให้ระมัดระวัง
เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้น
นอกจากจะไปไม่ถึงจุดหมาย
ไปช้า
หรืออาจไม่ได้ไปเลยถ้ารถพัง
และอาจได้ไปที่อื่น
ที่ไม่ใช่่บ้าน
ถ้าอวัยวะเราพัง
และยิ่งหากเป็นชีวิตพัง
ก็จบกัน
เกมโอเวอร์
รูปนี้ข้าพเจ้าเตรียมกล้องไว้ถ่ายโดยเฉพาะ
คือเล็งเอาไว้เลย
เพราะอุบัติเหตุมันต้องมีแน่ ๆ
ซึ่งก็ไม่พลาด
สิ่งบันเทิงอย่างเดียวที่รื่นเริงมาก
ก็คือเสียงเพลง
(นอกเหนือไปจากจ้องถ่ายรูป)
ถ่ายให้เบลอ ๆ (อีกแล้ว)
บางครั้ง
ความไม่ชัดเจน
มันก็ชัดเจนยิ่งกว่าความชัดเจนเสียอีก
เปิดเพลงกันไป
ฟังกันไป
ร้องกันไป
ส่วนมากเปิดเพลงยุค 60s 70s
อัลบั้มของ Johnny Tillotson
ข้าพเจ้าชอบมากที่สุด
ครั้งนี้จอดแวะนอนที่ปั๊มที่โคราช
เป็นครั้งแรกในการเดินทางไกล
ที่จอดรถนอนกัน
ปกติข้าพเจ้าขับยาว
อาจเป็นเพราะเราเหนื่อยเกินไปในช่วงนั้น
หรืออาจเป็นเพราะ
เราแก่ลงก็เป็นไปได้
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๒๙ มกราคม ๒๕๕๖
(เหมือนเช่นทุกครั้ง คลิกเพื่อดูรูปใหญ่ได้ครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น