ใต้รอยเท้าดวงอาทิตย์

เมื่อหลายวันที่ผ่านมา

เริ่มต้นตั้งแต่ตอนบ่ายของวันจันทร์

จวบจนกระทั่ง

ค่ำคืนดึกดื่นของวันเสาร์

ข้าพเจ้าเดินทาง

และเดินทาง

เพื่อไปสะสางเรื่องราวที่เป็นผลมาจากการกระทำในอดีต

ใช้เวลาไปมากมาย

ทั้งที่เรื่องราวของมันไม่ควรจะมากมาย

เอาเข้าจริงแล้ว

เวลาที่ใช้เพื่อการสำคัญอันเป็นแก่นแกนนั้น

มีเพียงน้อยนิด

เวลาที่เหลือ

ก็ใช้ฟุ่มเฟือยไปกับอย่างอื่นสิ่งอื่น

แท้แล้วข้าพเจ้าไม่ได้สนใจว่า

การสำคัญนั้นจะสำคัญ

หากทุกเวลานาทีที่ได้ใช้ไป

ไม่ว่าเพื่อสิ่งใดก็ตาม

ข้าพเจ้ามีความสุขที่จะได้ทำสิ่งต่าง ๆ  นั้น

คนเราควรจะมีความสุขกับสิ่งละอันพันละน้อย

ในขณะเดินทาง

ในระหว่างทาง

เพราะแท้แล้ว

คุณค่าของการเดินทาง

มันก็อยู่ที่ขณะเดินทางพอ ๆ กับจุดหมาย

เรียกง่าย ๆ  ว่า

ถ้าไม่มีอย่างใดอย่างหนึ่ง

การเดินทาง

ก็จะไม่เป็นการเดินทางที่สมบูรณ์ได้เลย


ข้าพเจ้าพยายามทำความรู้จักกับสิ่งแวดล้อม

ให้มากที่สุด

เท่าที่คนคนหนึ่งจะสามารถรับรู้และสัมผัส

ในการเดินทางครั้งหนึ่ง

เราอาจพบกับสิ่งหนึ่ง

และในการเดินทางหลาย ๆ  ครั้ง

เราก็ได้พบกับหลาย ๆ  อย่าง


ชีวิตที่เดินทางไปคล้ายไม่มีจุดจบ

ทว่าแท้แล้ว

มีการบรรจบระหว่างการเดินทาง

กับจุดหมายปลายทาง

ในห้วงสำนึกของคุณค่าอะไรบางอย่าง

เราก็ควรได้รู้ว่า

ชีวิตนั้น

มีไว้เพื่อเดินทาง


ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๒๔ กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖