The Tree Nightmare
ถ้าต้นไม้สามารถฝัน
ได้ดั่งสัตว์ผู้มีวิญญาณครอง
และถ้าเกิดค่ำคืนนั้น
ต้นไม้ฝันร้าย...
ภาพนี้ใช้ PS ช่วยในการสร้างภาพ
เพื่อให้ได้อย่างจินตนาการ
กะจะให้เป็น fine art
ไอ้คำว่า fine art นี้ภาษาไทยเรียกไปหลายแบบ
บ้างก็เรียก วิจิตรศิลป์ บ้าง ประณีตศิลป์ บ้าง
แต่หลักใหญ่ใจความของมัน
อยู่ที่
งานศิลปะพวกนี้ ไม่ได้เอาไว้ทำประโยชน์อันใดในชีวิตประจำวันทั้งสิ้น
คือเอาไว้เสพเฉย ๆ ว่างั้นเหอะ
แต่ถ้ามันจะทำให้เกิดประโยชน์ทางอ้อมในแง่อื่น
อันนี้ก็สุดแท้แต่
แต่โดยรวมแล้ว
เราสร้างมันขึ้นมา
ด้วยความพึงพอใจ
เพื่อความพึงพอใจ
และในนามมนุษย์อิสระอย่างข้าพเจ้า
ก็ไม่ได้สนใจว่า
ใครจะชอบมันด้วยหรือไม่
ข้าพเจ้าละทิ้งหลักการทางศิลปะทั้งมวล
สร้างมันด้วยความพอใจส่วนตัวล้วน ๆ
จะว่าไปงานพวกนี้
มันก็คล้าย ๆ งานวรรณกรรมเหมือนกัน
ตรงที่มันต้องมี ปรัชญา หรือ อภิปรัชญา แฝงอยู่
ไม่สำนักใดก็สำนักหนึ่ง
ความเชื่อใดความเชื่อหนึ่ง
คุณค่าของงานศิลปะในแบบฉบับศิลปินนั้น
ไม่ใช่เพื่อปากท้อง
ไม่ใช่เพื่อชีวิต
แต่เพื่อศิลปะ
ทั้งนี้ทั้งนั้น
เมื่อศิลปะมันคลี่คลายมาถึงยุคปัจจุบัน
มันจะตั้งอยู่ทนโท่ลอย ๆ ไม่ได้
ศิลปะที่มีคุณค่า
นั้นดูเหมือนว่า
มันจะต้องมีปรัชญาอะไรสักอย่างอยู่ในนั้น
ข้อนี้เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้
หากมันไม่มีแนวความคิดใด ๆ แนบอยู่กับงานนั้น ๆ
งานดังว่าก็หาใช่งานศิลป์ที่แท้จริงไม่
เป็นเพียง งานฝีมือ เท่านั้น
เราจะถ่ายรูปให้สวยเท่าไหร่ก็ได้
ถ่ายให้เลิศเท่าไหร่ก็ได้
ด้วยความสามารถของกล้องถ่ายรูป
ด้วยการรอจังหวะ
หรือด้วยการสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ ตกแต่งเข้าไป
แต่ถ้าหากมันไม่มีแนวความคิด
อันเป็นหลักฐานมั่นคงอยู่ในชิ้นงานนั้นแล้ว
มันก็เป็นแค่ งานฝีมือ
เท่านั้นเอง
ซึ่งถ้าจะพูดถึงงานฝีมือ
ใคร ๆ ก็ทำได้
ถ้ามีใจรักและฝึกฝนเพียงพอ
ฉะนั้น หลาย ๆ อย่าง
หลาย ๆ แขนง
เช่น การถ่ายภาพ
จึงไม่ใช่แค่การถ่ายภาพให้สวยงาม ถูกต้องตามหลักการ
การเขียนบทกวี
จึงไม่ใช่แค่การเขียนบทกวีให้ดีเลิศงดงามตามแบบวรรณศิลป์
อันประกอบด้วยอารมณ์แห่งความเป็นศิลปะเท่านั้น
เพราะด้วยเรื่องเพียงแค่นี้
ใครมีเวลาฝึก
ก็ย่อมทำได้ทั้งสิ้น
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
(ความคิดเห็นส่วนบุคคล "ศิลปะในทัศนะของข้าพเจ้า" ไม่ควรนำไปอ้างอิง หรือชี้วัดถูกผิดใด ๆ )
