เราล้วนเคยพ่ายแพ้ในทางผ่าน
สิ้นหวังร้าวรานและไร้ค่า
เราเคยผิดเคยพลาดเคยอ่อนล้า
เหน็ดเหนื่อยเฉื่อยชาท้อแท้
ทุกข์ระทมห่มเราดังเปลือกไม้
แน่นแนบแทบจะไม่อาจแกะ-แก้
ความสุขเหมือนเย่อหยิ่งยากเหลียวแล
ลอยแพเรากลางทะเลเพลิง
เราล้วนเคยบาดเจ็บ
เพราะกรงเล็บความชั่วร้ายระเริงเหลิง
กรีดเลือดเชือดเนื้อเพื่อบันเทิง
จึงเราว่ายเวิ้งจักรวาลน้ำตา
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๖
