"มากเพียงไร"
หญิงสาวที่รัก
ฉันน่ะ
เหมือนใครรู้รึเปล่า
อ้าว...
ไม่ใช่หรอกหรือ
งั้นเอาอย่างนี้ก็ได้
.
.
หญิงสาวที่รัก
เธอน่ะ
เหมือนใครรู้รึเปล่า
ยิ่งฉันโศกเศร้า
ฉันยิ่งนิ่งเงียบ
ยิ่งฉันผิดหวัง
ฉันยิ่งหยุดเคลื่อนไหว
เก็บงำความทุกข์ยาก
ไว้ดื่มกินแต่ผู้เดียว
แบกหาบความคาดหวัง
ไว้ลำพังแต่สองบ่า
ผู้คนมากมายไม่รู้หรอก
ความนิ่งเงียบที่เราเข้าไปอยู่
เป็นอย่างไร
คนอื่นที่ไม่เหมือนเราไม่รู้หรอก
ภายใต้การไม่พูดนั้น
มันเจ็บลึกขนาดไหน
แน่หละ
ก็คนไม่กลัวผีน่ะ
จะเข้าใจคนกลัวผีด้วยกันได้อย่างไร
ใช่ไหมเล่า...สาวน้อยของฉัน
ในความรู้สึกที่คล้ายไม่รู้สึกนั้น
ในเสียงหัวเราะที่เราหัวเราะ
ใครเลยจะรู้
ว่ามีความเหนื่อยยาก
และระทมขมขื่น
ซ่อนอยู่...
มากเพียงไร
ธัชชัย ธัญญาวัลย
